HiKAYE

NAMAZ VE MİR'AÇ                    Gonderen:R.BOYDAK NAMAZ VE MİR'AÇ Malik bin Sa'saa r.a anlatıyor: Resulullah (s.a.v) şöyle buyurdular: Ben Kâbe-i Muazama'da iki kişinin arasında uyku ile uyanıklık arasında yatmakta iken, içi îman ve hikmetle dolu, altından bir leğen getirdiler. Boğazımdan karnıma kadar göğsümü yardılar. Zemzem suyu ile yıkayıp, îman ve hikmetle doldurdular. Katırdan küçük merkepten ise büyük, burak denilen bir hayvan getirdiler. Cibril Aleyhisselâm ile beraber gittik. Birinci kat semâya gelince: -Kim o? denildi, Cibril a.s.: -Cebrâil, diye cevap verdi. -Yanındaki kim? denildi. Cebrâil de: -Muhammed, dedi. -Ona, buraya gelme daveti gönderildi mi? denildi. Cebrâil: -Evet, dedi. -Hoş geldi, O ne güzel bir misafirdir, denildi. Bunu takiben Adem aleyhisselâma geldim, selâm verdim, -Hoş geldin, salih peygamber salih oğul! dedi. Ben: -Bu kim ey Cibril? diye sordum. O da: -Bu, Adem aleyhisselâmdır. Sağında ve solunda gördüğün bu kalabalıklar evlâdlarının ruhlarıdır. Sağındakiler cennetlik, solundakiler ise cehennemliklerdir. Bunun için sağına baktığı zaman gülüyor, soluna baktığı zaman ağlıyor, dedi. Sonra ikinci semaya geldik. -Kim o? denildi. Cebrâil: -Ben Cebrail, dedi. -Yanındaki kim? denildi. Cebrail: -Muhammed, dedi. -Ona, buraya gelme daveti gönderildi mi? denildi. Cebrail: -Evet, dedi. -Hoş geldi, ne güzel bir misafir geldi! denildi. Bunu takiben Isa ile Yahya Peygamberlere rastladım. Her ikisi de: -Hoşgeldin kardeşimiz hoşgeldin ey peygamber! dediler. Sonra, üçüncü kat semaya geldik. -Kim o? denildi. -Cebrail, diye cevap verildi. -Yanındaki kim? diye soruldu. -Muhammed, diye cevap verildi. -Ona buraya gelme daveti gönderildi mi? diye soruldu. Cebrail: -Evet, dedi. -Hoş geldi, ne güzel bir misafir geldi, denildi. Bunu müteakip Yusuf aleyhisselâm'a rastladım. Selâm verdim; -Hoş geldin kardeş ve Peygamber, dedi. Sonra dördüncü semaya geldik. -Kim o? denildi. -Cebrail, diye cevap verildi. -Yanındaki kim? diye soruldu. -Muhammed, diye cevap verildi. -Ona, buraya gelme daveti gönderildi mi? diye soruldu. -Evet, diye cevap verildi. -Hoş geldin, ne güzel misafir geldi! denildi. Bunun takiben îdris aleyhisselâma rastladım. Selâm verdim. -Hoş geldin, kardeş ve Peygamber, dedi. Sonra beşinci kat semaya geldik. -Kim o? denildi. -Cebrail, diye cevap verildi. -Yanındaki kim? diye soruldu. -Muhammed,'diye cevap verildi. -Ona, buraya gelme daveti gönderildi mi, denildi. -Evet, diye cevap verildi. -Hoş geldi, ne güzel bir misafir geldi, denildi. Bunu müteakip Harun aleyhisselâma rastladık. Kendisine selâm verdim. -Hoşgeldin, kardeş ve Peygamber! dedi. Sonra altıncı semaya geldik. -Kim o? denildi. -Cibril, diye cevap verildi. -Yanındaki kim? diye soruldu. -Muhammed, denildi. . -Ona buraya gelme daveti gönderildi mi? diye soruldu. -Evet, denildi. - Hoş geldi, ne güzel bir misafir geldi! denildi. Bunu takiben Musa aleyhisselâma rastladım ve selâm verdim. -Hoş geldin, kardeş ve Peygamber! dedi. Kendisinden ayrılınca ağlamaya başladı. Hazreti Allah tarafından kendisine: -Niye ağlıyorsun? diye soruldu. Musa aleyhisselâm: -Ey Rabbim, benden sonra Peygamber olan bu gencin ümmetinden cennete benim ümmetimden daha çok insanlar girecektir, bunun için ağlıyorum, dedi. Sonra yedinci semaya geldik. -Kim o? denildi. -Cibril, diye cevap verildi. -Yanındaki kim? diye soruldu. -Muhammed, diye cevap verildi. -Ona, buraya gelme daveti gönderildi mi? Hoş geldi, ne güzel misafir geldi! denildi. Bunu takiben ibrahim aleyhisselâma rastladım. Selâm verdim. -Hoş geldin oğul ve Peygamber! dedi. Hemen bana Beytü'l Mâmur gösterildi. Cibril'e sordum. O da: -Bu, Beytü'l Mâmur'dur. Her gün yetmiş bin melek orada namaz kılar ve çıkarlar. Çıkanlar da bir daha artık oraya dönmezler, dedi. Bana Sidretü'l Müntehâ ağacı da gösterildi. Bir de baktım ki, bu ağacın meyveleri meşhur Hacer beldesinin büyük destileri, yaprakları da fillerin kulakları büyüklüğünde idi. Altından dört nehir akıyordu. Bunların ikisi bâtın, ikisi zahir idi. Cibril'e bu nehirleri sordum. O da: -Bâtın, yani içe ait iki nehir cennette, zahir yani dışa ait iki nehir de Nil ile Fırat'tır, dedi. Sonra o kadar yükseğe çıkarıldım ki orada mukadderatı yazan kalemlerin sesini işitir oldum. Sonra üzerime elli vakit namaz farz kılındı. Döndüm. Musa aleyhisselâma gelince, bana: -Ne oldu? diye sordu. -Üzerime elli vakit namaz farz kılındı, dedim. Musa aleyhisselâm: -Ben insanları senden daha iyi bilirim, israil Oğulları ile çok uğraştım. Senin ümmetinin bu elli vakit namaza gücü yetmez. Rabbine dön ve bu namazları azaltmasını niyaz et! dedi. Döndüm. Niyazda bulundum. Allahü Teâlâ bunları kırka indirdi. Sonra yine Musa aleyhisselâma geldim. Aynı şeyi söyledi. Döndüm. Allahü Teâlâ namazları otuza indirdi. Yine aynı şey tekrarlandı. Döndüm, Allahü Teâlâ namazları yirmiye indirdi. Yine aynı şey oldu. Döndüm, Allahü Teâlâ namazları ona indirdi. Yine Musa aleyhisselâma geldim, aynı şeyi söyledi. Döndüm, Allahü Teâlâ namazları beş vakte indirdi. Yine Musa aleyhisselâma geldim. -Ne yaptın? dedi. -Allah namaz vakitlerini beş vakte indirdi, dedim. Musa aleyhisselâm yine gidip, daha da indirmesi için Allah'a niyaz etmemi söyledi ise de ben: -Hayır, razı oldum, dedim. Bunun üzerine Allah tarafından bir nida geldi. Farzım kesinleşmiştir. Kullarıma gereken kolaylığı yaptım. Her iyi amel karşılığında da on sevab vereceğim. NAMAZDA VURULMAK Rasul-i Ekrem s.a.v.'in de hazır bulunduğu 'Zâtü'r-Rika' gazvesindeki bir çarpışmada, müslümanlardan biri müşrik bir adamın muharebe yerinde bulunan karısını öldürmüştü. Kadının kocası da misilleme olarak mutlaka bir müslüman öldürmeye yemin etmişti. Rasulullah s.a.v. ve arkadaşlarının peşinden onları izlemeye başladı. Allah Rasulü akşam üstü bir yerde konaklama hazırlığı yaptı ve yanındakilere sordu: - Bu gece istirahatimizde bize kim bekçilik yapacak? Muhacir ve Ensar'dan iki adam cevap verdiler: - Ya Rasulallah, biz sizler için nöbet tutarız. - Öyleyse şu vadinin giriş kısmında bekleyin. Bu iki gönüllü, Ammar b. Yâsir ile Abbâd b. Bişr idiler. Gece nöbetine duracakları sırada Ensar'dan olan Abbâd, Muhâcirler'den olan Ammar'a: - Gecenin hangi bölümünde nöbette olmamı istersin? diye sordu. O da: - Gecenini ilk bölümünde benim yerime sen bakıver, dedi. Bu karardan sonra Muhacir, kendi nöbeti gelinceye kadar arkadaşının yanına uzanıverdi. Nöbetteki Ensar da, vaktin değerlendirmek için gece namazına durdu. Meğer karısı öldürülen müşrik herif de, o sırada yakınlardaydı. Namazda duran adamı farketti ve onun nöbette olduğunu anladı. Bir ok atıp sapladı ve atmaya devam etti. Nöbetçi sahabi üçüncü okla ağır yaralanmıştı. Derhal rükû ve secdeleri yapıp namazının tamamladı ve arkadaşını uyardı: - Kalk artık kalk! Ben yaralandım arkadaş, hareketten kesildim!.. Arkadaşı yerinden fırlayınca, okçu müşrik de korkup uzaklaştı. Yaralı arkadaşının durumunu gören Muhacir hayretle sordu: - Fesubhanallah! Sana ilk ok atılanca beni uyandırsaydın ya! - Okumakta olduğum bir surenin ortalarında idim. Onu kesmek istemedim. Eğer Rasulullah'ın bize verdiği nöbetçiliğe zarar gelmeyecek olsaydı, canım çıkasıya okuduğum sureyi kesmezdim.  DOLMUS Bir acelesi olduğunu, onu görür görmez anlamıştım. Sağanak halinde yağan yağmura aldırış bile etmiyor ve bükülmüş beline rağmen, sağa sola koşuyordu.    Yanına sokularak:    - Hayrola teyzeciğim!. dedi. Bir derdiniz mi var?    Sıcak bir tebessümle:    - Buralara yabancıyım evladım!. dedi. Hastane tarafına giden bir araba arıyorum.    - Biraz beklerseniz, aynı dolmuşa binebiliriz!. dedim. Oraya geldiğimizde size haber veririm.    Teşekkür ederek yanıma yaklaştı ve küçük bir çocuk gibi şemsiyemin altına girdi. Nurlu yüzü yağmur damlacıklarıyla ıslanmış ve yanacıkları pembe pembe olmuştu.    - Torunlarımdan biri menenjit geçirdi, diye devam etti. Ziyaret saati bitmeden dolaşmak istemiştim.    Saatime baktıktan sonra:    - Yirmi dakikanız var!. dedim. Hastane yakın ama, bu havada araba bulunmuyor.    Durağa herkesten önce geldiğimiz için, dolmuşa da rahatça bineceğimizi zannediyordum. Ancak araba yanaştığında, arkamızda duran kişilerin bir anda hücum ettiğini gördüm.    İçeriye doluşan ve arkadaş oldukları anlaşılan adamlara:    - İlk önce biz gelmiştik, dedim. Sırayı bozmaya hakkınız var mı?    Ön koltukta oturanı:    - Hak istiyorsan, Hakkari'ye gideceksin arkadaşım!. dedi. Hem oradaki haklardan K.D.V. de alınmıyormuş.    Bu laf üzerine attıkları kahkahalarla bindikleri araba sarsılmış ve sinirlerim allak bullak olmuştu.    Sakinleşmeye çalışarak:    - Ben biraz daha bekleyebilirim!. dedim. Ama şu yaşlı teyzenin hastaneye yetişmesi gerekiyor.    Şoför lafa karışıp:    - Teyzenin arabaya falan ihtiyacı yok be kardeşim!. dedi. Okuyup üfledi mi, oraya uçuverir.    Tekrar kopan kahkahalarla birlikte araba uzaklaştı. Yaşlı kadına baktım, öylece susuyordu.    Daha sonraki dolmuş, biraz geç geldi. Arka koltuğa yan yana oturduk. Yaşlı kadın, yapacağı ziyaretten ümitsiz görünmesine rağmen şikayet etmiyordu. Üstelik de yol çok kalabalıktı.    Şoför meraklanarak:    - Bu vakitte yol tıkanmazdı!. dedi. Sebebini anlasam iyi olacak.    Arabayı çalışır vaziyette bırakıp ileriye doğru yürüdü ve biraz sonra dönerek:    - Kısmete bak yahu!. diye söylendi. Bizden önce kalkan dolmuşa kamyon çarpmış.    Heyecanla:    - Bir şey olmuş mu? dedim. Yaralı falan var mı?     - Herhalde varmış!. dedi. Şoför dahil beş kişiyi, teyzenin gideceği hastaneye kaldırmışlar.    Göz ucuyla yaşlı kadına baktım.    Solgun dudaklarıyla bir şeyler mırıldanıyor ve sanki onlar için dualar ediyordu.    Şoför, şaşkınlık içinde:    - Kısmet işte!. diye tekrarlıyordu. Koca bir kamyon gelip sana çarpsın. Hem de Hakkari'den gelen bir kamyon...

ANDOLSUN Kİ Bu Alemin Kuruluşundan beri Hak Davanın Öyküsü Bu Hakkın Dinmeyen ve Sönemeyen ve dillerden düşmeyen türküsüdür. Alemleri 6 günde yaratana Sonra gökleri istiva edip yedik gök olarak düzenleyene Geceyi gündüze katıp döndürene Her karanlıktan sonra bir aydınlık getirene Gök yüzünü yıldızlarla aydınlatana Rahmeti ve merhameti bol olana Azametli ve Celil olana Es-Sabır ve Es-Samed olana Ve çamurdan insanı yaratana Ona ruhundan üfürüp can verene Onun kaburgasından eşini çıkarana Cinlere ve meleklere itaat edin ona buyurana Asi olup itaat etmeyen Şeytana Ve onu yanından kovup kıyamete kadar izin verene Ve Hz.Ademe bilmediklerini öğretene Yeryüzüne indirene... Ve Hz.Adem'in Rabbinden af dilemesine Arafat dağının bu affa şahitliğine Hz.Adem ve Hz. Havva'nın duasına ''Rabbimiz biz kendi kendimize zulmetmişiz Eğer bizi bağışlamaz ve bize acımazsan kaybedenlerden oluruz.'' diyenlere Ve Hz.Muhammet (s.a.v) nuruna Duası kabul edilenlere Habil'e ve Kabil'e Hak ile batılın ayrıldığı o güne Ve hak için kurban kesen o iki kardeşe... Fesadın doğduğu ve ilk insanın öldüğü o ana.. Hakkın verdiği ilk şehit olan Habil'e Ölünün nasıl ortadan kaldırılacağını Gösterene Bir kargayı bir kargaya gömdürene Hak ile batılın ayrıldığı o güne Ve insanların türemesine Irklar haline gelip kavimlere ayrılmasına Ve aydınlıkla Karanlığın ilk Kavgasına Hz.Adem'in sabit olduğu davasına Andolsun ki....Andolsun ki..Andolsun ki..!! Nuh'a ve tufana... Nuh'un Hakka çağırdığı insanlığa... Onu yalanlayan kavmine Helak olmayı Hak edenlere.. Hz.Nuh'a gemi yapmasını emredene Ve öğretene.. Ve hayvanlardan çift çift almasını söyleyene Ve tufanın gelip çattığı o zamana Kendisini kurtaracağının sanan Nuh'un oğluna Ve üstünlük taslayan Batıl zihniyetinin savunucularına Ansızın yakalandıkları o tufana Göklerin ve yerin suyunu bırakmasına Batılın Hak denizinde boğulmasına Ve iman edenlerin kurtuluşuna Hak ile Batılın kavgasında Galip gelen Hakka Ve o tufanda helak olanlara ANDOLSUN Kİ..... Hak her zaman galiptir Bu yolda yoktur mağlup Hakka isyan edenler olup Bir çığlık,bir deprem ve bir tufanla.. Helak olup azaplarına yetiştiler... Salih'e ve Semud'a.... Semud'un kayalardan oyulmuş yurduna Kayaları oyup Sarayları kuranlara Taşlardan putları Ya Rabb senin yerine koyanlara Yaratanın rahmeti Salih peygambere Gelip de dua edene... Gelip de öğüt veren...o elçiye Tövbe edin Allah'a diyene Terk edin günahları Terk edin isyanları diyen peygamberine Perdelenmiş gözleri... Mühürlenmiş kalpleriyle.. Bir mucize istediler... Görmek için ilahi kudreti O mucize bir deveydi Yok etmeye sözleşti o zalim kişiyi Ve o dişi deveyi... Allah bozdu işlerini Heyhat!! O vatandan geriye kalan evlere Ve bir çığlıkla ötelere gidenlere Ve çığlıkla Helak olup giden Sefillere ANDOLSUN Kİ.... Hak her zaman galiptir Bu yolda yoktur mağlup Hakka isyan edenler olup Bir çığlık,bir deprem ve bir tufanla.. Helak olup azaplarına yetiştiler... Hz.Lut'a ve kavmine... Bu bir haykırıştır edepsizliklerine Kadınları bırakıp zevkleri için Birbirlerinin peşlerine düşenlere Hz.Lut'a gelen meleklere saldıranlara Ve ahlaksızlıklarıyla... Allah'a isyan bayrağı açanlara Israrla ateşin halkı olmaya koşanlara Ve onlara öğüt verip tövbe etmelerini söyleyen Hz.Lut'a.... Pervasızca saldıranlara ve küfürlerini kusanlara Bir helak bekleyenlere Ve zulümlerinin sona ereceği o güne Hak ile Batılın bitmeyen kavgasında Hakkın yakınlaşan galibiyetine? ANDOLSUN Kİ... Hz.Davud'a Demiri eğip bükene ve onu yeryüzüne indirene Demire şekil verene Hak yolunda olanları demir gibi birbirine kenetleyene Allah yolunda insanlığı hakka davet edene Bu hak davada... Talut'u komutan seçip Calut üzerine savaşa yollayana Bundan hükümdar olmaz deyip Savaştan geri kalanlara Talut'un emrine uymayıp o sudan kana kana içenlere Calut'un ordusu karşılarına gelince Korkup geri dönenlere.. Kalanların ise Allah için verdikleri O kutlu kavgaya Ve o harp meydanında ettikleri duaya ''Rabbimiz ayaklarımızı sabit kıl bizleri senin yolundan ayırma,bize zafer nasip eyle!!!'' Deyip daldıkları zaman o şanlı kavgaya Küfre salladıkları kılıçlara ve silahlara Allah yolunda can veren o insanlara Onları o gün üstün edene ve... Galip getirene.. Tağut'i rejimlere azınlıklarla Dahi olsa.. Hakkın ve inanmışlığın hakim olacağını gösteren O yüce Rahmana.. ANDOLSUN Kİ... Hz.Yusuf'a ve Yakup'a... Rüyasında 11 yıldız ve 1 ayı görene.. Ve kendisine secde ettiğini babasına anlatana Yakup'un Yusuf'a sevdasını kıskananlara Yusuf'u kır gezisine götürmek üzere izin alıp O sevgiliyi kuyuya atanlara Yakup'a kanlı gömlek getirip Yusuf'unu kurt yedi diyen yalancılara O garibin kuyuda kalmasına Ve Rabb'ine yalvarışına yakarışına O kuyudan bir köle olarak çıkışına Mısır saraylarına satılışına Yusuf'un yakışıklılığına Ondan murat dileyen Züleyha'ya Ve kendini nefsinden koruyana Güzelliğiyle parmaklar soydurana Bir iftira ile zindanlara atılana Zindanları Medreseyi Yusuf'iye kılana Rüya tabiriyle müjdeler saçana Zindanda olsa da Hakkı anlatana Öğüt verene Tek Rabb vardır diyene O masum güzeller güzeline Zindanlardan çıkıp Mısır'a Hükümran olana Hak'la konuşup Hak'la yatana Adaletle insanlara pay edene.. Yakup'un hasretten kör olmuş gözlerine Bu hasretin son bulduğu o güne Hakkın önüne kuyular ve zindanlar konsada Hakkın daima Galip geleceğine Tevhit sancağının daima göklerde dalgalanacağına Nefsine galiplerin cennete kavuşmalarına Hak için bıkmadan usanmadan savaşmalarına Ve Yusuf'un güzelliğine... ANDOLSUN Kİ... Hz.İbrahim'e ve ashabına.. Küfrün en karanlık devrine Kendi yaptıkları ilahları kendileri yemelerine Taptıklarının kendi elleriyle yapanlara Allah ortak koşmakta birbirleriyle yarışanlara Hak yolundan ayrılıp Küfür batağında kaybolanlara Cehenneme koşanlara ANDOLSUN Kİ... Gene Rabbini ararken İbrahim Kaldırarak mübarek başını Baktığında gökyüzünde güneşi gördü Ve dedi: İşte benim Rabbim budur Parlaktır aydınlıktır ve azametiyle durandır Demişti kendi kendine Ama gece olup da devran dönünceye Geceye yok olmuş Rabb edindiği kendine O da... Benim Rabbim kaybolamaz dedi Ve kaldırdığında gene mübarek başını Baktığı zaman Ay'ı gördü Rabbim olan budur dedi Büyük azametli ve karanlığı yok edici Rabbimdir dedi aya.... Oysa o da değildi Rabbi... İbrahim sonunda buldu Yaratanını Ve tanıdı Alemlere düzen vereni Bildiği yaratanı anlatmaya başladı Bütün küfür alay ile dediler ki: Bu İbrahim delirmeye başladı Ve hakir görülüp itilip kakıldığı Kalpleri mühürlenmiş olan o insanlara ANDOLSUN Kİ... Günlerden bir gün İbrahim Baltasıyla Devirdi putları En büyüğünün kafasına astı baltayı Topladılar küfrü vüzerayı Dediler ki: Bu senin işindir İbrahim O güzel nebi ise.. Göstererek putları onlara Sorun dedi söylesinler Konuşamazlardı yemezlerdi içmezlerdi Üzerlerine konan bir sineği bile kovamazlarken Bunlar bu taşlardan ve tahtadan putları.. Nasıl ilah edinirsiniz...? Haykırdı Tek bir ilah olduğunu Alemleri yaratanın ve ona düzen verenin adına Rasulu olan İbrahim adına Söyledi kavmine hakkın anlattı Tövbe edin iman edin umulur ki affedilirsiniz Diyerek hakkı anlatan o elçiye... ANDOLSUN Kİ... İlahlık ilan eden Nemrut'a Onun karşısına İbrahim'le dikilen Hak'a Senin Rabbin ne yapar Ey İbrahim diyene Ona cevap veren kutlu elçiye Verdiği cevapla Hakkı anlatana İnsanları öldürüp diriltendir benim Rabbim Güneşi doğudan doğdurup batırandır Bunun üzerine iki adam çağırıp Birini öldürüp birine de yaşam hakkı verince İşte bende senin Rabbin gibi Öldürdüm ve Dirilttim Diyecek kadar ahmak olana... Hak'a karşı gözleri bu kadar kararmış acizlere İbrahim'i yakmak için ateşleri yakanlara O ateşi bir bahçeye döndüren Rahmana Küfrüyle haykırarak ölene İlahlık iddia edip Bir topal sinekle Cehenneme yetişenlere... İbrahim'in gönüllere koyduğu Tevhit alevine Kabe'yi inşa edene... Mescid_El_Haramı mübarek kılana Hak'ı ve Sabırı kuşananlara Hak yolunda bıkmadan usanmadan duranlara Nemrut'lara Yezid'lere Hak'ı çekinmeden yiğitçe Haykıranlara ANDOLSUN Kİ... Product line 1 Product line 2